στρεύγω

Α

1. (κατά τον Ησύχ.) «στραγγίζω, ἐξαντλῶ»

2. μτφ. στενοχωρώ, προξενώ λύπη

3. (κυρίως παθ.) στρεύγομαι

α) αποβάλλομαι με τη μορφή σταγόνων μετά από πίεση, στραγγίζομαι

β) μτφ. i) εξαντλούμαι, εξασθενώ

ii) θλίβομαι, ταλαιπωρούμαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Το ρ. ωστόσο έχει συνδεθεί με τ. τής Γερμανικής και Βαλτο-Σλαβικής με σημ. «χτυπώ, κακομεταχειρίζομαι»: αρχ. νορβ. strjūka, αγγλοσαξ. stroccian, ρωσ. strogatĭ και λεττον. strūgains. Σύμφωνα με τη σημ. τών προηγούμενων τ., η χρήση τού στρεύγω, -ομαι «στενοχωρώ» και «στραγγίζομαι, εξαντλούμαι» θα μπορούσε να θεωρηθεί μεταφορική].